بررسی اثرات متوکلوپرامید در بیماران سوء هاضمه بدون زخم

سابقه و هدف: با توجه به شیوع زیاد بیماری سو هاضمه بدون زخم و تناقضات درمانی طبق آمارهای موجود و با توجه به مصرف بی رویه دارو، تامین هزینه های زیاد و به منظور تعیین اثرات متوکلوپرامید در بیماران مبتلا به سوهاضمه بدون زخم این تحقیق در درمانگاه داخلی بیمارستان شهید بهشتی کاشان سال 75-1374 انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق به روش تجربی و دوسوکور با مراجعه مستمر انجام گرفت و بیمارانی که حداقل یکی از علایم، نفخ، پیش سوزه، تهوع، استفراغ، برگرداندن غذا به دهان، بوی بد دهان، احساس پری شکم، بادگلو و آروغ زدن را حداقل به مدت سه ماه داشتند پس از معاینات بالینی و آزمایشات diff و cbc و آزمایش k و na و esr و al.ph و sgpt و sgot و ca و p و fbs و cr و bun، مدفوع در سه نوبت، tsh و t3 ria و t4 ria، سونوگرافی شکم، الکتروکاردیوگرافی جهت رد بیماری های زمینه ای، آندوسکوپی برای رد بیماری های ارگانیک گوارشی و به شرط عدم مصرف دارو حداقل به مدت دو هفته بیماران مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم و در یک گروه متوکلوپرامید با دوز 10 میلی گرم هر 6 ساعت و به مدت دو هفته و گروه شاهد دارونمای آن به همان شکل تجویز و تاثیر دارو با علایم بالینی بررسی آماری گردید. یافته ها: از 70 نفر بیمار مورد بررسی 37 نفر مرد و 33 نفر زن بودند. سن گروه شاهد 9.1±29.1 و مورد 8.1±30.1 بود و گروه ها از این لحاظ اختلاف معنی دار نداشته اند. یافته بهبودی کامل و نسبی در گروه شاهد 82.9% و در گروه مورد 100% بود. در مجموع در گروه دارونما بهبودی کامل 17.1%، بهبودی نسبی 65.8%، عدم بهبودی 27.1% بود و در گروه متوکلوپرامید بهبودی کامل 25.7%، بهبودی نسبی 74.3% مشاهده شد. نتیجه گیری: متوکلوپرامید تاثیر قابل توجهی در بیماران مبتلا به سوهاضمه بدون زخم ندارد و توصیه می گردد در یک تحقیق مشابه اثر cisapride در این گونه بیماران بررسی گردد.